پادشاه هوی متال در پایان راه
نگاهی به پنج دهه فعالیت گروه بلک سبث

مجله گزارش موسیقی شماره 90

 سال نشر 1396

نگارنده: محمد بیگی

روز چهارم فوریه 2017 گروه افسانه‌ای بلک سبث آخرین اجرای خود را در شهر بیرمنگهام به روی صحنه برد. پنجاه و دو سال پیش چهار جوان انگلیسی دور هم گرد آمدند تا پایه گذار اولین گروه هوی متال در تاریخ باشند. موسیقی آن‌ها تاثیر زیادی بر روی جوانان هم نسل و بعد خود گذاشت تا اینکه در دهه‌ی هفتاد و هشتاد میلادی موج گسترده‌ی این ژانر را در بریتانیا و آمریکا شاهد بودیم که باعث به وجود آمدن گروه‌های بسیاری در سراسر دنیا شد. بلک سبث در رده‌بندی ام ‌تی ‌وی به‌عنوان بزرگترین گروه متال در تمام دوران شناخته شده و جایگاه دوم را پس از لِد زِپلین در رده‌بندی صد هنرمند بزرگ هارد راک در وی ‌اچ‌ وان به‌خود اختصاص داده است. همچنین مجله‌ی رولینگ‌ اِستون ، بلک سبث را پادشاه هوی‌متال در دهه‌ی هفتاد نامید و نام آن‌ها را میان صد هنرمند بزرگ تمام دوران قرار داد. آلبوم‌های آن‌ها بیش از هفتاد میلیون نسخه در سراسر دنیا به‌فروش رسیده و در طول فعالیت‌های خود موفق به‌دریافت دو جایزه‌ی گِرمی در بخش بهترین اجرای متال شده‌اند. در سال ۲۰۰۵ بلک سبث به‌تالار مشاهیر موسیقی بریتانیا و در سال ۲۰۰۶ به‌تالار مشاهیر راک اند رول وارد شد.
بلک سبث یکی از جریان‌سازترین گروه‌های متال است که تاکنون عده‌ی زیادی از هواداران جدی موسیقی را بهخود جذب کرده و بسیاری از گروه‌های مطرح حال حاضر دنیای موسیقی از آن‌ها تاثیر گرفته‌اند. گروهی که در ساختار موسیقی خود، طی پنج دهه فعالیت، تغییر خاصی را نشان نداده و با همان موسیقی گاه ترسناک، غمگین و با انرژی، هواداران خود را راضی نگه داشته است. بلک سبث سبکی را به‌وجود آورد که ما آن را فلز سنگین می‌شناسیم و باید اضافه کرد شهر بیرمنگهام یعنی محل زندگی آن‌ها بر موسیقی سبث تاثیر ژرفی گذاشته است. بیرمنگهام شهری‌ست صنعتی که صدای کارخانجات نقش مهمی در ساختار موسیقی آنان دارد، حال این ساختار را باید با موسیقی اعتراضی و گاه فلسفی آنان در نظر بگیریم تا به‌درک و دریافت بهتری از موسیقی بلک سبث برسیم.
اعضای اولیه‌ی بلک سبث عبارتند از گیزر باتلر نوازنده‌ی گیتار باس، تونی آیومی نوازنده‌ی گیتار الکتریک، بیل وارد نوازنده‌ی درامز و آزی آزبورن خواننده که در سال 1965 گروهی را با نام پولکا تاک تشکیل دادند و در سال 1967 نام گروه را به ارث تغییر دادند و در نهایت در سال 1969 نام گروه به بلک سبث تغییر کرد. تونی آیومی نام بلک سبث را از روی فیلمی با همین اسم انتخاب کرد، آن فیلم حال و هوای ترسناکی داشت که تاثیر زیادی بر افراد گروه گذاشت. در تاریخ نهم ژانویه اولین آهنگ آن‌ها به‌صورت سینگل عرضه شد و آن هم بازخوانی آهنگی به‌نام زن بدکاره از گروه کِرو است. سرانجام در سیزدهم فوریه سال 1970 اولین آلبوم آن‌ها عرضه شد که این اثر نام گروه را یدک می‌کشد. ترانه‌های این آلبوم که اکثرا توسط باتلر نوشته شده، بر روی مضامینی همچون سرشت انسان، پلیدی، جدال خیر و شر، نابودی محیط زیست و جنگ متمرکز است. این طرح توسط وبسایت لَودوایر یکی از ترسناکترین طرحِ جلدهای موسیقی هوی متال شناخته شده است. در نهایت این آلبوم با فروش خوبی همراه بود و در رتبه‌ی 23 بیلبورد انگلستان قرار گرفت و در آمریکا یک میلیون نسخه از این اثر به‌فروش رفت. پیترمارش روزنامه‌نگار بی‌بی‌سی، آلبوم را جهشی تازه برای موسیقی راک قلمداد کرد و استیو هویی از وبسایت آل‌میوزیک از آن به‌عنوان تولد موسیقی هوی متال یاد کرد. جالب است بدانیم ضبط این اثر تنها در مدت دو روز طول کشید و توسط لیبل نه چندان معروف وِرتیگو ارائه شد. مجله‌ی رولینگ استون در سال 2003 و در بین پانصد آلبوم برتر تاریخ موسیقی، رتبه‌ی دویست و چهل و یک را به‌آن اختصاص داد. گیزر باتلر خاطره‌ای از این آلبوم نقل می‌کند: «نام یک آهنگ در آن آلبوم را NIB گذاشتیم، در واقع ما به‌حالت شوخی بیل وارد را نیبی صدا می‌کردیم. در یکی از کنسرت‌های‌ما در آمریکا مردی جوان نزد ما آمد وگفت: چرا شما در مورد تولد مسیح آهنگ ساخته‌اید، مگر اسم این آهنگ شما مخفف Nativity in Black نیست؟ من او را متقاعد کردم که صد در صد اشتباه می‌کند. به‌هر حال نشریات آمریکایی به‌دنبال بهانه‌ای بودند تا ما را ضد مسیح معرفی کنند، زیرا موفقیت زود هنگام ما موجب حسادت آن‌ها می‌شد.»
دومین آلبوم بلک سبث درسال 1970 و هفت ماه پس از انتشار نخستین آلبوم با نام بدبین عرضه شد. آهنگ‌های خوک‌های جنگ ، بدبین و مردآهنی از بهترین اثرهای این آلبوم هستند. ترانه‌های این آلبوم بُعدِ اجتماعی سیاسی دارند و آهنگ خوک‌های جنگی زمامداران آمریکایی را هدف قرار داده است. رادیوهای آمریکایی این آهنگ را بسیار پخش کردند اما در عین حال به‌خاطر مفهوم ضدآمریکایی‌اش از بلک سبث انتقادهای فراوانی صورت گرفت. فروش آلبوم در آمریکا به‌یک میلیون و دوازده هزار کپی رسید و در بریتانیا پرفروش‌ترین آلبوم شناخته شد و از طرف وبسایت آلمیوزیک و مجله‌ی بِلِندِر نمره‌ی کاملِ پنج ستاره را دریافت کرد. استیو هیویی آلبوم را یکی از بزرگترین و تاثیرگذارترین اثرهای تاریخ موسیقی هوی متال خواند، لِمی کیلمیستِر خواننده‌ی مطرح موسیقی هوی متال و مرد شماره یک گروه موتورهِد از ریفِ آهنگ مرد آهنی به‌عنوان یکی از ماندگارترین اثرهای موسیقی هوی متال یاد کرد. همچنین آهنگ بدبین به‌یکی از محبوب‌ترین قطعه‌های این آلبوم تبدیل شد که همواره در کنسرهای بلک سبث اجرا شده است. در این مورد گیزر باتلر می‌گوید: «از آن زمان به‌بعد ما در تمامی کنسرت‌هایمان این آهنگ را اجرا کرده‌ایم. از آن‌جا که اجرای یک آهنگ خاص طی چهل سال در کنسرت‌ها برای ما یکنواخت شده بود، در یکی از کنسرت‌ها تصمیم گرفتیم آن را اجرا نکنیم و بعد با انعکاس منفی هوادارانمان مواجه شدیم. برنامه تمام شده بود اما مردم از سالن بیرون نمی‌رفتند و با فریاد از ما می‌خواستند که به‌روی صحنه برگردیم و در نهایت مجبور شدیم که ان را اجرا کنیم.» در ژوئیه 1971 سومین آلبوم به‌نام صاحب حقیقت عرضه شد و از این اثر بیش از دو میلیون نسخه به‌فروش رفت. کالین لارکین نویسنده‌ی بریتانیایی در کتاب پنجاه البوم برتر موسیقی هوی متال جایگاه بیست و هشتم را برای این اثر در نظر گرفت و از آن به‌عنوان اولین اثر بین‌المللی بلک سبث یاد کرد، همچنین مجله‌ی کیو و وبسایت آل‌میوزیک نمره‌ی کامل پنج ستاره را برای آن در نظرگرفتند. نکته‌ی جالب توجه این است که می‌توان در ابتدای آهنگ برگ شیرین صدای عطسه‌ی تونی آیومی را شنید و این به‌دلیل سرما خوردگی شدید وی است که به‌پیشنهاد آزی آزبورن این عطسه به‌عنوان یادگاری در ابتدای این قطعه جای گرفت. گروه برای اجرای زنده، تورهای خود را آغاز کرد. در این رابطه گیزر باتلر می‌گوید: «در آن مقطع حرفه‌ای فشرده، دور بودن از خانه برای همه‌ی ما چالش‌ برانگیز و زندگی داخلی ما را تحت‌الشعاع قرارداده بود. هر صبح که از خواب بیدار می‌شدیم، می‌دانستیم که شب بعد در هتلی دیگر و در شهری دیگر کنسرت خواهیم داشت و حتی فکر کردن درباره‌اش برایمان زجرآور بود.» پس از کنسرت‌های موفق و البته پُرسود، بلک سبث برای ضبط آلبوم بعدی آماده و سرانجام در سپتامبر سال 1972 آلبوم چهارم عرضه شد. آل‌موزیک پنج ستاره را به‌آلبوم اختصاص داد، مجله‌ی کِرَنگ در لیست صد آلبوم برتر موسیقی هوی متال رتبه‌ی چهل و هشتم را برای آن در نظر گرفت و در آمریکا یک میلیون نسخه به‌فروش رسید. استیو گِت در مورد این اثر می‌نویسد: «من هنوز هم در مورد آلبوم چهارم بلک سبث احساس متفاوتی دارم. آهنگ‌های کور برف ، رویای فردا و تغییرات بدون ایراد و پُر از جاذبه‌اند و آهنگ سوپرنات را من کلاسیک می‌دانم، ولی نمی‌توانم بر روی آهنگ دیگری از این آلبوم دست بگذارم.» در دسامبر 1973 یکی از بهترین آلبوم‌های بلک سبث به‌نام یکشنبه، یکشنبه‌ی خونین و با تهیه‌کنندگی تام اَلِم منتشر شد. ریک وِیکمَن به‌عنوان نوازنده‌ی کیبورد به‌گروه دعوت شد و طرح جلدآن توسط درو اشتروزن نقاش و گرافیستی که بعدها کارتون جنگ ستارگان را به‌تصویر کشید طراحی شد. آزی آزبورن درباره‌ی این طرح می‌گوید: «من به دری گفته بودم که تصویر مرا در طرح بکشد و او به‌درستی این کار را انجام داد. در یک روی جلد کینه، طمع، پلیدی، نیکی، سرعت، خشم و… را به‌تصویر کشید و در پشت آن فردی آرام را نمایش داد. شما مردی را می‌بینید که در رخت مرگ جان می‌دهد؛ مردم دور او جمع شده‌اند و از او مراقبت ‌می‌کنند. دری در این طرح به‌خوبی تضادهای بین عمل و باطن من و همه‌ی انسان‌های روی زمین را نشان می‌دهد.» گیزر باتلر در مورد آهنگ یکشنبه، یکشنبه‌ی خونین می‌گوید: «این آهنگ آغاز عصری جدید در موسیقی بلک سبث به‌حساب می‌آید، فضای عالی و زمان‌بندی مناسب هنگام آفرینش این موسیقی عالی است و این قطعه تولد دوباره‌ی من را رقم زده است.» بعد از انتشار این اثر گروه تور خود را آغاز کرد و در تاریخ ششم آوریل 1974 در شهر اونتاریو کالیفرنیا دویست هزار علاقه‌مند به‌تماشای کنسرت آن‌ها رفتند.
آلبوم ششم در سال 1975 و با نام خرابکاری منتشر شد که از لحاظ ساختار موسیقی ساده‌تر از آلبوم پیشین است و تنها یک آهنگ اینستِرُمِنتال (بدون کلام / سازی) در آن به‌چشم می‌خورد، آن‌ها همچنان در مسیر پیشرفت قدم برمی‌دارند، کنسرت‌های بلک سبث از سالن مدیسون اسکوار گاردن لندن آغاز شد، تمام بلیط‌ها به‌فروش رسید و همه چیز رویایی پیش می‌رفت. استیو گِت درباره‌ی این آلبوم می‌نوسید: «یکی از دل‌نشین‌ترین اثرهای این آلبوم، آهنگ‌ نشانه‌ای از جهان است و بلک سبث کنسرت‌هایش را با همین آهنگ آغاز می‌کند، ولی اشتباه نشود؛ علاوه بر آهنگ یاد شده که نقطه‌ی درخشانی در این آلبوم محسوب می‌شود، آهنگ‌های دیگر از جمله حفره در آسمان و دارم دیوانه می‌شم همگی زیبا و به‌یادماندنی هستند.» در سپتامبر 1976 هفتمین آلبوم با ‌نام خلسه‌ی فنی منتشر شد و باز هم جزء پر فروش‌ترین آلبوم‌های بریتانیا قرار گرفت. گروه طراحان هیپنوتیزم که در آن زمان طراح جلد آلبوم‌های پینک فلوید بودند، از بلک سبث تقاضا کردند که جلد این آلبوم را رایگان طراحی کنند. همچنین در آهنگ این درست است بیل وارد با آزبورن همخوانی کرده و این قطعه توسط گانس اند روزس بازخوانی شده است.
می‌توان گفت هشتمین آلبوم بلک سبث یکی از ضعیف‌ترین اثرهای آن‌ها محسوب می‌شود که در سپتامبر 1978 و با نام هرگز نگو بمیر منتشر شد. آل میوزیک نمره‌ی ضعیف یک و نیم ستاره را به‌این آلبوم اختصاص داد و 133000 نسخه در آمریکا به‌فروش رفت. بلک سبث روزهای خوبی را طی نمی‌کرد و مصرف مواد مخدر و الکل، آزبورن را از پا درآورده بود. در این مورد تونی آیومی می‌گوید: «کمپانی پخش صفحه، مرتبا از ما می‌خواست که کار تازه‌ای ارائه دهیم و من در نهایت به‌آن‌ها گفتم که ازی آزبورن توانایی خواندن ندارد. سرانجام آخرین التیماتوم را به‌وی دادم. حال که نمی‌توانی با ما همکاری کنی، مجبوریم که به‌دنبال خواننده‌ای دیگر بگردیم.» در سال 1979 رانی جیمز دیو یکی از سرشناس‌ترین خوانندگان موسیقی هوی متال به بلک سبث پیوست. دیو قبل از پیوستن به بلک سبث در چند گروه موسیقی فعالیت کرده بود که درخشان‌ترین آن‌ها را می‌توان رِین‌بو نام برد. همچنین در همان سال جِف نیکولز به بلک سبث ملحق شد و دیو پیشنهاد کرد مارتین بِرچ تهیه کننده‌ی آلبوم باشد. وی پیش از این به‌عنوان تهیه کننده با گروه‌های سرشناسی از جمله دیپِرپل ، رِین‌بو و وایت اِسنیک همکاری کرده بود. سرانجام آن‌ها وارد استودیویی در میامی شدند و در اکتبر 1980 یکی از موفق‌ترین آلبوم‌های گروه عرضه شد. بهترین اثر این آلبوم بهشت و دوز خ است که نام آلبوم را هم یدک می‌کشد. این قطعه توسط گروه‌های مختلفی از سراسر دنیا بارها بازخوانی شده و جزء یکی از نمادهای موسیقی متال محسوب می‌شود. همچنین می‌توان آهنگ‌های شوالیه‌های نئونی ، بچه‌های دریا ، بانوی شیطانی و جوان‌مرگ را از بهترین اثرهای این آلبوم نام برد. از این آلبوم تنها در آمریکا تا سال 1982 یک میلیون نسخه به‌فروش رفت و ستایش منتقدین را برانگیخت. جلد آلبوم را لین کورلی طراحی کرده است که یکی از معروف‌ترین طرح جلدهای تاریخ موسیقی راک محسوب می‌شود. کنسرت‌های بلک سبث آغاز شده بود و در خلال کنسرت‌ها بیل وارد مبتلا به‌بیماری ذات‌الریه شد و وینی اَپیس جایگزین وی گردید. تونی آیومی در مورد اجرا‌های زنده می‌گوید: «برای دیو بسیار مشکل بود که روی استیج بره و جای آزی آواز بخونه و باید بگم بعضی از طرفدارامون از این موضوع خوشحال نبودن و فریاد می‌زدن: آزی آزی آزی… اما در نهایت رونی تونست خودش رو اثبات کنه.» در نوامبر 1981 آلبوم هنجارهای اجتماعی منتشر شد. قبل از هر چیز طرحِ جلد این آلبوم مخاطب را به‌سوی خودش جلب می‌کند که این اثر توسط گِرِگ هیلدِبِرَنت طراحی شده است اما این اثر نسبت به‌شاهکار آلبوم قبلی از سطح پایین‌تری برخوردار است. چند ماه بعد از ارائه‌ی این آلبوم رانی یجیمز دیو به‌همراه وینی اَپیس به‌دلیل اختلاف سلیقه‌ای که در میکس آهنگ‌ها با تونی آیومی داشتند بلک سبث را ترک می‌کنند.
یکی از ضعیف‌ترین آلبوم‌های بلک سبث در سال 1983 و با نام تولد دوباره منتشر شد. بیل وارد به‌گروه بازگشت و ایان گیلان به‌عنوان خواننده جایگزین دیوگردید. ادواردو ریواداویا روزنامه‌نگار آل‌میوزیک نمره‌ی بسیار ضعیف 5/1 را به‌آلبوم اختصاص داد. طرح جلد آلبوم هم مورد انتقاد شدید قرار گرفت و حتی اعضای گروه بعدها از این طرح ابراز پشیمانی کردند.
کمپانی موسیقی ورتیگو، تونی آیومی را برای نشر آلبومی تازه تحت فشار قرار داد و وی تصمیم گرفت که یک آلبوم تک‌نوازی منتشر کند اما به‌دلیل پول‌ساز بودن نام بلک سبث این کمپانی ایده‌ی آیومی را نپذیرفت و به‌وی خاطرنشان کرد که طبق قرارداد تمدیدشده در سال 1980، بیرون ندادن آلبوم با نام بلک سبث می‌تواند دعوای حقوقی در پی‌داشته باشد. از این‌رو، آیومی با همکاری چهار نوازنده از جمله جِف نیکولز نوازنده‌ی کیبورد، گِلَن هیوز خواننده، اریک سینگر نوازنده‌ی درامز، دِیو اسپیتز نوازنده‌ي گیتار باس، آلبوم ستاره‌ی هفتم را در سال 1986 عرضه کرد. کنسرت‌های گروه برگزار شد اما مثل سابق برای هواداران رضایت‌بخش نبود. هیوز نمی‌توانست مانند آزی آزبورن و رانی جیمز دیو تماشاگران را به‌تحرک درآورد و به‌علاوه مواد مخدر هرروز توانایی‌ وی را کاهش می‌داد. این مشکلات باعث شد تا هیوز از گروه جدا شود. در سال 1987 آلبوم بُتِ ابدی عرضه شد و در این آلبوم تونی مارتین ، خواننده و باب دیزدلی به‌عنوان نوازنده‌ی گیتار باس به‌گروه پیوستند. آهنگ جنگجوی باستانی جزء یکی از بهترین اثرهای این آلبوم به‌شمار می‌آید. در سال 1989 آلبوم صلیب بی‌سر منتشر شد که درامر جدیدی به‌نام کوزی پاول به‌گروه پیوست، همچنین در آن زمان راب هالفورد چندین بار به‌جای تونی مارتین در اجراهای زنده حضور داشت. آهنگ صلیب بی‌سر به‌یکی از پرطرفدارترین قطعه‌های گروه تبدیل شد و همین اثر کافی بود تا در سال 2005 مجله‌ی راک هارد این آلبوم را در بین پانصد اثر برگزیده‌ی موسیقی در تمام تاریخ جای دهد. سال 1990 آلبوم Tyr عرضه شد و نیل موری به‌عنوان نوازنده‌ی گیتار باس با بلک سبث همکاری کرد. تونی آیومی در کتاب مرد آهنی می‌نوسید: «در فوریه‌ی 1990 برای ضبط آلبوم بعدی به‌استودیو برگشتیم. من تونی مارتین را دیدم که ترانه‌هایی نوشته بود و به‌ما نشان داد. وقتی ترانه‌ها را خواندم به‌نظرم آمد که خیلی تاریک به‌نظر می‌رسه و تو ذوق مخاطب می‌زنه و ازش خواهش کردم که تغییرانی در ترانه‌ها بده.» در سال 1992 رانی جیمز دیو، گیزر باتلر و وینی اَپیس به‌گروه بازگشتند و آلبوم انسانیت زدا عرضه شد. در این میان آهنگ‌های خدای رایانه‌ای سرانجام و جنایات تلوزیونی از بهترین قطعه‌های این آلبوم به‌شمار می‌آیند. اگر آلبوم بهشت و جهنم را بهترین اثر بلک سبث در دهه‌ی هشتاد بدانیم، انسانیت زدا بهترین آلبوم در دهه‌ی نود برای گروه به‌حساب می‌آید؛ در هر دو آلبوم رانی جیمز دیو به عنوان وکال حضور داشته و همین عامل تاثیر بزرگ این هنرمند فراموش‌نشدنی ژانر متال را برای ما بیش از پیش نمایان می‌سازد. در سال 1994 آلبوم اهداف صلیب منتشر شد و باز هم تونی مارتین به‌گروه بازگشت و این بار باب راندینِلی به‌عنوان نوازنده‌ی درامز با گروه همکاری کرد. یکی از زیباترین اثرهای این آلبوم را می‌توان صلیب خاردار نام برد که ابتدا، موسیقی با آرپژ گیتار آیومی در فضای خاصی قرار می‌گیرد و تونی مارتین به‌زیبایی در این آهنگ هنرنمایی کرده است. در سال 1995 آلبوم ممنوع منتشر شد که کوزی پاول و نیل موری به‌گروه بازگشتند واز این اثر تنها در آمریکا 191000 نسخه به‌فروش رفت.
در سال 2011 اعضای سابق بلک سبث گرد هم آمدند و برای ضبط آلبومی جدید و با همکاری ریک رابین (تهیه کننده) فعالیت خود را آغاز کردند. در سال 2012 بیل وارد اعلام کرد که دیگر نمی‌تواند به‌همکاری خود با گروه ادامه دهد و براد وایک به‌عنوان نوازنده‌ی میهمان برای ضبط آلبوم جدید به بلک سبث پیوست. در همان سال تونی آیومی اعلام کرد که به‌سرطان لنفوم مبتلا شده و در سال 2013 به درمان خود پرداخت. پیوستن دوباره‌ی آزی آزبورن شوق طرفداران را برای گوش دادن به‌آلبوم جدید بیشتر کرده بود، خصوصا این‌که بلک سبث پس از ارائه‌ی آخرین آلبوم خود در سال 1995 فعالیت خاصی انجام نداد و جدیدترین اثر هنری آنان پس از هجده سال توجه مخاطبین را به‌خود جلب کرده بود. آزبورن در مصاحبه‌ای اعلام کرد که سال 2013 می‌تواند فصل تازه‌ای برای موفقیت‌های بلک سبث باشد و این بهانه‌ی خوبی است تا نام آلبوم را 13 بگذاریم. در چهارم آوریل همان سال، گروه از طرحِ جلد آلبوم رونمایی کرد که این اثر توسط نیک دارت و نیل بوون طراحی و عکاس طرح جاناتان نولز بود. سرانجام در تاریخ 10 ژوئن 2013 آلبوم 13 منتشر شد و به‌عقیده‌ی بسیاری از منتقدین، بازگشت دوباره‌ی بلک سبث به‌موسیقی را رقم زد. وبسایت آل‌موزیک نمره‌ی خوب 5/4 ستاره را به‌آن اختصاص داد و فرد توماس این آلبوم را شاهکاری غیر قابل انتظار و ضروری برای هر طرفدار پر و پا قرص موسیقی متال خواند و بیل هرمس در رولینگ استون اضافه کرد: «آلبوم 13 توسط یکی از بزرگترین تهیه‌کنندگان موسیقی به‌نام ریک رابین ساخته شده است و این کار کمک کرد که بلک سبث همچنان بتواند دست به‌ابداع بزند و اثر جدیدش سورپرایزی برای طرفداران سنتی این موسیقی به‌شمار آید.» همچنین گراهام هارتمن می‌نویسد: «قبل از رونمایی از آلبوم جدید، آزی آزبورن در مصاحبه‌ای می‌گوید: «13 می‌تواند مهمترین آلبوم من در کارنامه‌ی‌ حرفه‌ام باشد.» اما اگر این اثر را با آلبوم‌های شخصی وی و بلک سبث مقایسه کنیم، درخواهیم یافت که این آلبوم بزرگترین اثر آزبورن نیست، اما بدون شک یکی از بهترین آلبوم‌هایی است که وی در کارنامه‌ی خود می‌بیند. به‌نظر من ساختن چنین آلبومی کاملا غیر قابل پیش‌بینی بود زیرا که در این پروژه بیل وارد گروه را ترک می‌کند و مشکل بزرگ بعدی آن بود که تونی آیومی متوجه می‌شود به‌بیماری سرطان مبتلا است و به‌نظر می‌آمد همین دو عامل باعث شود که شاهد پروژه‌ای ناموفق از آن‌ها باشیم، اما چنین نشد و آیومی مثل گذشته با ریف‌ها و سولو گیتارهای زیبای خود نقش مهمی در به‌وجود آمدن آلبومی قابل ستایش ارائه کرد.»
این اثر رتبه‌ی یک را (در هفته‌ی اول) در پرفروش‌ترین آلبوم‌های انگلستان به‌خود اختصاص داد که اخرین بار این موفقیت برای آنان به‌سال 1970 برمی‌گردد که البوم بدبین را عرضه کردند. همچنین در آمریکا و تنها در هفته‌ی نخست 155000 و تا ژوئیه 2014 بیش از یک میلیون نسخه از این آلبوم در سراسر دنیا به‌فروش رسیده است. این اثر درچارت‌های آلمان، آمریکا، بریتانیا، دانمارک، سوئد، سوئیس، کانادا، نروژ و نیوزلند در رتبۀ اول و در چارت‌های اتریش، اسپانیا، استرالیا، ایتالیا، ایرلند، پرتغال، فنلاند، لهستان، و یونان، جزء ده البومِ اول (پرفروش‌ترین‌ها) قرارگرفت. همچنین اثر خدا مرده است؟ جایزه‌ی گرمی بهترین اجرای متال را دریافت کرد. در سال 2014 تونی آیومی پس از تبریک سال جدید اعلام کرد که همچنان به‌درمان سرطان خود ادامه می‌دهد و چند سال دیگر دوره‌ی درمان وی به‌پایان خواهد رسید. در سوم سپتامبر 2015 بلک سبث اعلام کرد که از ماه ژانویه 2016 آخرین تور خود را تحت عنوان The End در سراسر دنیا برگزار خواهند کرد و پس از آن برای همیشه این گروه با دنیای موسیقی بدرود خواهد گفت. این تور در سال 2016 برای گروه بیش از هفتاد و سه میلیون دلار درآمد کسب کرد که حاصل از فروش بیش از نهصد و پنجاه و پنج هزار بلیط در شصت و پنج اجرای زنده بود.
با نگاه نگارنده، بلک سبث در طی پنج دهه فعالیت خود یکی از تاثیرگذارترین گروه‌های موسیقی متال است و گاه بافت موسیقی آن‌ها پلی‌فونیک (دو یا چند خط ملودی که هم‌زمان در طولِ قطعه‌ی موسیقی به‌گوش می‌رسند) و گاه هموفونیک بوده است. (یک ملودی تنها که در مقابل آن آکوردهای همراهی‌کننده‌ای وجود دارند) آن‌ها اکثرا در میزان‌نمای 4/4 موسیقی خود را ساخته‌اند که نمی‌توان آن را ضعفی برای گروه به‌شمار آورد، زیرا در موسیقی هوی متال کمتر شاهد تغییر میزان‌نما هستیم‌. وجود ریف‌های همیشه زیبای تونی‌آیومی (ریف یعنی ملودی که ساختار ریتمیک دارد و اساسا جایگاهش را در سیم‌های بم‌تر گیتار الکتریک پیدا می‌کند )، نوشتن ترانه‌های زیبا و با مفهوم و همچنین حضور چندین‌تن از بهترین وکال‌های این ژانر، نقاط قوت بلک سبث محسوب می‌شود. فردریچ ویلهم شلینگ در نقش و تعریف زیبایی یادآور می‌شود که زیبایی همان حقیقت است، یعنی هنرمند حقیقت را می‌آفریند و با فیلسوف که به‌دنبال چیستی‌ها و کشف حقیقت است هم پیاله می‌شود و در یک راستا حرکت می‌کند. با نگاه شلینگ باید دریافت که موسیقی اعتراضی چه نقش زیبایی در دنیای هنر ایفا می‌کند، موسیقی‌ای که همواره خود را موظف می‌بیند اعتراض کند و انسان را گاه با پرسش‌هایی از خود به‌چالش بکشد